Albion

 

Lomen sitt rop er einsemda mi,
svart er redsla si rove.
Trengjer seg inn i kvar ein krok,
gret i mi mørkestove.

Fullmånen sloknar på himmelkvelv,
tidevatnet frys.
Stjernene døyr, og vona med.
Stjerneoska drys.

Nynn meg songen frå Albion;
kvite netter og ljos.
Kveik eit fyr med drageeld,
vis meg lei og los.

Styr mi skute til Albion,
segl over havet ikveld.
Anda meg vaken når sola renn,
skuggane lange fell.

 

 

 

foto: Arne-Helge Byrknes