Terneveng

<

Eg går einsam rundt og leitar,
freistar finne mot og kraft.
Som ein druknande i havet.
Som ein villfarar i kavet.
Freistar finne meg eit draft.

Drøymer om ei enkel rute,
sorgenfri i vind og regn.
Navigere etter stjerner,
stille dans i lag med terner.
Finne trøyst i gamle segn.

I Kina trudde dei at lukka,
ho vart funnen med kompass.
At det peikte mot eit lede,
at det styrte mot ei glede.
Eg vil finne slik ein plass.

Og så vil eg merke leia,
så at du kan finne meg.
Eg skal sette fyr på vardar,
byggje bruer, byggje gardar.
Lage deg ein farbar veg.

Eg skal vente bakom høgda,
knele mjukt på nyslått eng.
Be ei bøn med folda hender.
Kvile blikk på kvite strender.
Attmed meg ein terneveng.

Alle vann er frosset

Alle vann er frosset,
det skjedde nå i natt.
Jeg våknet da det suste,
jeg våknet da de knuste.
Alle vann er frosset,
hvem har Gud nå tatt.

Alle vann er frosset,
det siver inn en dis.
Jeg finner ikke glede,
jeg finner bare lede.
Alle vann er frosset,
hvem ligger kald som is.

Alle vann er frosset,
så dirrer moder jord.
Jeg spør om hun kan sverge,
jeg spør om hun kan berge.
Alle vann er frosset,
det er min stakkars bror.

Det vi ikkje sa

Det eg aldri sa,
og det du aldri visste.
Løyndom snur kjærleik til nag.
Eg eig ei fastfrosen kiste.

Det eg aldri tok,
og det du aldri skjenkte.
Hunger er fridom sin bror.
Eg ber ei sjelesmidd lenke.

Det eg aldri vann,
og det du aldri verga.
Eg gjekk til grunne i hav,
er seglet som ingen får berga.

Det du aldri såg,
og det eg aldri fortalte.
Sorga fekk ikkje plass,
i meg slår eit bergmuslinghjarte.

Det vi aldri var,
og det vi aldri makta.
Du gjekk der nordlyset syng.
Eg går den mørkaste vakta.